دوری  که  در آمدن  و رفتن  ماست


او را  نه  نهایت  نه  بدایت  پیداست


کس می نزند دمی درین معنی راست


کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست


 


 


تا چند زنم  به  روی  دریا ها خشت


بیزار شدم   ز بت پرستان  و کنشت


خیام  که  گفت  دوزخی  خواهد  بود


که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت