ناله ای بر هجران


گل می رود از بستان بلبل ز چه خاموشی


وقت است که دل زین غم بخراشی و بخروشی


ای مرغ بنال ای مرغ آمد گه نالیدن


گل می سپرد ما را دیگر به فراموشی